Ληστεία με την άδεια του... ΔΙA

Μόλις είχε αρχίσει να ξημερώνει, και καθώς ήμουν κουρασμένος από το βραδινό περίπατο, την είχα αράξει στο μπαλκόνι του Κωστάκη του φοιτητή, που είχε γυρίσει κι αυτός καμιά ώρα πριν από τη δική του τη βόλτα και τώρα κοιμόταν βαριά.

Εγώ πριν γύρω το κεφάλι μου, έπρεπε να πλυθώ. ΝΙΑΟΥ!

Λίγο πριν τελειώσω και με τα μουστάκια μου, άκουσα τις ρόδες ενός αυτοκινήτου να στριγγλίζουν πάνω στο δρόμο και στη συνέχεια άκουσα ένα δυνατό κρότο ΜΠΑΑΑΑΜ, που με έκανε να παταχτώ κανα μέτρο ψηλά. Αμέσως κοίταξα απέναντι από το μπαλκόνι που άκουσα το δυνατό κρότο. Τι να δω, ένα αυτοκίνητο είχε καρφωθεί πάνω στα κατεβασμένα ρολά ενός κοσμηματοπωλείου και τα είχε διαλύσει όλα. Η μούρη του αυτοκινήτου είχε μπουκάρει για τα καλά μέσα στο κοσμηματοπωλείο και κάτι τύποι με κουκούλες στο κεφάλι και κάτι κουμπούρια ορμούσαν μέσα στο μαγαζί, ενώ ο συναγερμός χαλούσε βάραγε ασταμάτητα. Από το… σαματά είχε ξυπνήσει και ο Κωστάκης που βγήκε γυμνός φορώντας μόνο το μποξεράκι του στο μπαλκόνι (δεν προσέχει αυτό το παιδί και θα κρυώσει ΝΙΑΑΑΑΡ).

-«Α! τους βλάκες, τι πίνουν. Αφού δεν το αντέχετε ρεεεε, τι το πίνετε. Ελάτε μαλάκες να δείτε τώρα τι κάνατε», είπε δυνατά ο Κωστάκης, χασμουρήθηκε και μπήκε να συνεχίσει τον υπνάκο του, καθώς δεν αντιλήφθηκε τι πραγματικά συνέβη, καθώς ήταν από το βαρύ ύπνο!

Φαίνεται όμως ότι στη γειτονιά του Κωστάκη, όλοι κοιμούνται βαριά γιατί εκτός από την κυρά Κατίνα που τράβηξε την κουρτίνα για λίγο και κοίταξε κανείς άλλος πήρε χαμπάρι.
Εγώ όμως καθαρόαιμο γα

τί (ΝΙΑΟΥ), κατάλαβα ότι γίνεται ληστεία και με ένα σάλτο βρέθηκα στο διπλανό μπαλκόνι του Λάμπρου, από εκεί πήδησα στην ταράτσα του κυρ Βαγγέλη και για να μη πλατειάζω βρέθηκα στο τσακ μπαμ έξω από το αστυνομικό τμήμα που βρισκόταν δύο στενά πιο κάτω… Αρχισα αμέσως να νιαουρίζω δυνατά, για να ξυπνήσω τον ειδικό φρουρό, που βρισκόταν μέσα στο φυλάκιο. ΝΙΑΑΑΑΑΟΥΥ, ΝΙΑΑΑΑΟΟΟΥ, αλλά ο φρουρός τίποτα «φύλαγε» τα όνειρα του. Τότε έδωσα ένα πήδο και βρέθηκα φαρδύς πλατύς στην αγκαλιά του. Αμέσως ο ειδικός φρουρός πετάχτηκε στον αέρα, ΑΑΑΑΛΤ τι συ; Παρασύνθημα!, φώναξε σαν άλλος ακρίτας στα σύνορα, μάλλον πολεμικό όνειρο έβλεπε (ΝΙΑΟΥ), ψάχνοντας για τον εχθρό! Μόλις με αντίκρισε να νιαουρίζω, μου πέταξε το κυπελλάκι με ότι καφέ είχε απομείνει λέγοντας, «άει, ρε παλιόγατο και με κοψοχόλιασες»! Πάλι καλά που πρόλαβα το γατί και τον απέφυγα τον καφέ, αλλιώς πάλι μπουγάδα από την αρχή θα είχαμε!

Νάσου και εκείνη την στιγμή κατέβηκε λαχανιασμένος από το τμήμα και ο αξιωματικός υπηρεσίας, νέομπας πρέπει να ήταν, αμούστακος, ατσαλάκωτος και τέτοια. «Ρε συ με πήραν τηλέφωνο από την Κανάρη, ληστεία έγινε ρε συ…» αποκρίθηκε στον φρουρό. «Και συ τι κατέβηκες κάτω για να πας  να τους πιάσεις», του απάντησε ο φρουρός, «τράβα πάνω να στείλεις σήμα» του είπε και ο αξιωματικός υπηρεσίας εξαφανίστηκε. «Τι είναι τούτοι ρε συ, πως τους βγάζουν από τη σχολή, δεν ξέρουν που παν τα τέσσερα», μονολόγησε και μπήκε στο φυλάκιο. Καθώς είχε τελειώσει η αποστολή μου, αποκαμωμένος έκανα να φύγω, αλλά άκουσα τα δυνατά βήματα του αξιωματικού υπηρεσίας που κατέβαινε πάλι τα σκαλιά. «Ρε συ» λέει πάλι στον φρουρό, «αυτοί της ΔΙΑΣ δεν ήρθαν ακόμη». «Δεν ξέρω έχω μέρες να τους δω», απάντησε ο φρουρός. «Νομίζω πως κάνουν κάτι σαν λευκή απεργία, για τον τσακωμό με τους Ζητάδες» συνέχισε ο φρουρός και ρώτησε «Τι σου είπαν από το κέντρο». «Τι να πουν ψάχνουν να βρουν κανα περιπολικό να στείλουν είπαν». Κατάλαβα λοιπόν πως ο κακόμοιρος ο κοσμηματοπώλης θα έκλαιγε την πραμάτεια του, και είπα να κάνω μια προσπάθεια να σταματήσω εγώ τους ληστές, αλλά όσο κι αν έτρεξα γρήγορα , οι ληστές είχαν ολοκληρώσει το έργο τους. Τα είχαν σηκώσει όλα. Ούτε φυλαχτό δεν είχε μείνει. Ούτε χάντρα για το μάτι που λένε… Τι να πω και γω έκανα ότι μπορούσα. Ετσι έστριψα στη γωνία νωχελικά και απομακρύνθηκα να πάω στο σπιτάκι μου κάτω από το γιασεμί να ρίξω κανά υπνάκο (ΝΙΑΡΡΡΡ), αφήνοντας την κυρά Κατίνα που είχε κατέβει στο δρόμο να εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια στους περαστικούς, που κοντοστέκονταν και κοιτούσαν τα συντρίμμια του κοσμηματοπωλείου, για τον κακό χαμό που βρήκε τη γειτονιά τους!